په زړه مې د یادونو ارمانونه ږدي او ځي
دا څوک ده چې په دې قبر ګلونه ږدي او ځي
یادونه یې زما د زړه تر کوره پورې راشي
د خیال په دېوالونو مې لاسونه ږدي او ځي
د سترګو په جامونو کې محفل ته شراب راوړي
په وچو وچو شونډو مې پاړونه ږدي او ځي
د دې غرونو له دغو ګړنګونو نه به لوېږي
چې څوک د لېونو په پلونو پلونه ږدي او ځي
که نن نه وي سبا به د وفا لارې رڼې شي
مَېن چې پرې د زړونو مشالونه ږدي، او ځي