یا ور له ما بوځئ یا کور راولئ مور مې یادېږي ماله مور راولئ د زورورو ښار کې غلی ګرځم…
په زړه مې د یادونو ارمانونه ږدي او ځي دا څوک ده چې په دې قبر ګلونه ږدي او ځي…
سړیتوب چي لوړ اوچت شي لیونتوب شي چـي خـودي د خوده اوځـي نـو خمـار شي چي فـوالد د ویـني موړ…
ستا په بېلتون دومره غمجن یمه چې حد نهٔ لري پۀ ماشوم زړۀ داسې خوږمن یمه چې حد نهٔ لري…